ijs

zwemvijver, laatste novemberdag 2016

kelkbladen als sterren

Er kunnen diverse redenen zijn waarom je van een plant houdt. Vaak gaat het om de schoonheid van de bloemen (kroonbladen), de heerlijke geur die verspreid wordt of de intense herfstverkleuring. Bij bovenstaande foto's zijn het de schattige kelkbladen die me bekoren. Ze zijn van de Abelia x grandiflora 'Kaleidoscope' (boven) en de Abelia x grandiflora. Surplus hebben ze beide een mooie herfstverkleuring. Het zijn nieuwe aanwinsten in onze tuin, gekozen op hun herfstkenmerken. Er zijn twijfels over de volledige wintervastheid van Abelia maar de gekweekte grandiflora's kunnen tegen een stootje, werd me verzekerd. 

imponerend heerschap

Blauwe reiger in een beuk 

Al enkele dagen komt hij meermaals in de tuin zitten. Heel af en toe strijkt hij neer in onze amfibiepoel. Nochtans is het een visvrije poel. Ook zonet landde hij op een dikke beukentak net boven deze poel. Vanop 50 meter afstand heb ik er een foto van kunnen maken. Eerdere pogingen mislukten want zodra hij me ziet of iets hoort, vliegt hij stuntelig op en verdwijnt hij. De blauwe reiger is zonder twijfel de meest imponerende vogel die hier te gast is. Door zijn grote vleugels heeft hij een vaste, takkenvrije landingsroute. Bij een haastig vertrek moet hij alles uit de kas halen om zonder blutsen en breuken uit onze 'jungle' weg te geraken. 

de vogelpret is begonnen

Sinds een twee weken ben ik terug de voedersilo voor de vogels aan het vullen. Het blijft relatief kalm maar er komt toch al leuk bezoek. De huismussen zijn present, de koolmezen en pimpelmezen eveneens én ook de boomklever (foto) komt al zijn graantjes meepikken.

Dertig kilo heb ik voorzien om de winter door te komen. Momenteel meng ik het verse spul met nog wat overschot van vorig jaar.

De silo hangt opnieuw zo'n 2 meter van mijn keukenvenster zodat ik van binnenuit kan fotograferen. Het dubbel glas breekt de scherpte maar nefast is het zeker niet.

gekraagde aardster

Op aanwijzing van een paddenstoelliefhebber, mijn nonkel Benoit met name, vond ik vandaag mijn allereerste gekraagde aardsterren. De meest fotogenieke fase waren ze al voorbij maar ze waren nog steeds heel bijzonder. De stervormige buitenlaag was grotendeels afgescheurd maar het vruchtlichaam was in opperste conditie. Met een klein tikje ertegen spoten de sporen in een wolkje  uit het gaatje. Een vijftal vonden we er. "Ze staan er niet elk jaar", zei mijn nonkel, "maar 4 of 5 jaar geleden vond ik ze hier ook". In elk geval is het een knappe verschijning voor het wandelgebied Gerhagen. Het gekke aan de aardster in deze fase, vind ik, is dat hij niet verankerd staat in de grond maar rust op de 'ster' (de ingescheurde buitenlaag) die hem eerder uit de grond heeft gehesen.

2 aardsterren tussen de dennennaalden en eikenbladen

Allerheiligenkapel

De toren van de Diestse Allerheiligenkapel

gefotografeerd vanaf de citadel.

In de verte zie je een sliert windmolens.

Zij staan naast het Albertkanaal.
Via de Allerheiligenberg heb je tegenwoordig
toegang tot het mooie citadelbos,
het vroegere trainingsdomein van de para's.
Een stukje Diest om duimen en vingers af te lekken.

vlammende herfstcollage

Na het aanvoeren van enkele kruiwagens bladeren richting composthoop, heb ik enkele beelden geschoten van opvallende heesters in onze tuin. In het midden zie je de pluizen van de Clematis vitalba. Sinds ik twee wilde bosranken in onze tuin toevoegde, vind ik her en der jonge zaailingen. Ik overloop even de anderen, te beginnen van links boven:

1. De Parrotia persica, uit de toverhazelaarfamilie

2. De Cornus kousa 'Pink Dwarf'

3. De Cornus kousa 'Blue Shadow', een van mijn nieuwste bloemkornoeljes

4. De Acer griseum, een mooie esdoorn met tevens een opvallende bast

5. De Cornus 'Eddie's White Wonder', de gekende kruising tussen de Cornus florida en nuttallii

6. De vurige Fothergilla 'Blue Shadow', eveneens uit de toverhazelaarfamilie

7. De eikenbladhortensia 

8. en tensotte een Epimedium, een van de betere bodembedekkers voor droge bodems.

De eerste nachtvorst is hier gepasseerd, het moment om de mispels te plukken.

nieuw model bijenhotel

De naakte stam van een grove den die pal op de middagzon gericht is, bracht me op een idee. Die plaatselijke warmte in de beschutting van het bos weten de metselbijen wel te waarderen. Laat me daarom eens een bijenhotel in mekaar steken, dacht ik, die de hoogte van de stam accentueert en toen kwam ik uit bij een snoer van stamrolletjes. Deze rolletjes zaagde ik uit een gerooide inheemse vogelkers (Prunus padus). Het kernhout van deze vogelkers tekent zich mooi af in het midden van de rolletjes. Voor de gaatjes gebruikte ik een houtborenset van 10 mm tot 5 mm. Het geheel wordt omhoog gehouden door een stevig touw van een Ikea-schommelset. Van bodem tot top gemeten is dit nieuwe hotel zo'n 2,5 meter hoog. Vrije tijd leidt tot creativiteit. Het verlof mag wat mij betreft nog een hele poos duren. Helaas ....

gesitueerd in het grotere geheel

aankleding met snoeihout

De gepunte boomstam met het steenuiltje kreeg gisteren de nodige aankleding. Met alle takken die rondslingerden in de tuin werd een gebogen houtwal gemaakt. Deze bevindt zich ten noorden van de stam zodat hij tegelijk ook de koude wind wat kan tegenhouden. Deze extra beschutting kan de nieuwe sierstruik aan de voet van de stam best gebruiken. Ik koos voor de bruin-paars verkleurende Clerodendron trichotomum ook gekend als de kansenboom of pindakaasboom. Op de achtergrond zie je de veldkapel met in de buurt 2  bomen in een aparte herfsttooi (onder in detail). Het zijn (links) de Metasequoia glyptostroboides - een bladverliezende naaldboom zoals de lork - en (rechts) de valse christusdoorn, de Gleditisa triacanthos 'Sunburst'. Het prachtriet tussen de twee bomen in, is de Miscanthus sinensis 'Malepartus'.

De jonge wilde wingerd tegen de veldkapel heeft de nok intussen bereikt. Om je het wegtrekkend bladgroen in de naalden bij de Metasequoia te tonen, geef ik je nog graag een detailfoto. Ja, zelfs naalden kunnen mooi verkleuren.