Gisterenavond heb ik in Vorst Nationaal een buitengewoon mooi concert bijgewoond: Zappa plays Zappa. Veel beter dan ik verwacht had, Zappa-waardig. De special guests (stuntgitarist Steve Vai en "ADHD-drummer" Terry Bozzio) die Dweezil Zappa op het podium wist te vergaren waren een aardige surplus maar het dient gezegd dat de groep jonge musici die Zappa's muziek vertolkte iedereen van zijn stoel blies. Vakmanschap, interpretaties en solo's waar Frank heel content zou mee zijn. Niet voor niks dat het publiek tweemaal een staande ovatie gaf.
Wat me bijzonder plezierde, is de songkeuze van Dweezil (playlist). In de drieënhalf uur durende show passeerden zowat de beste nummers uit mijn favoriete elpees: Roxy & elsewhere, Overnight sensation, One size fits all, Live in New York, Sheik Yerbouti en Hot Rats.
Zappa plays Zappa heeft zowel het getrouwe als het jonge publiek weten te overtuigen. Sinds de dood van Frank Zappa is er geen enkele andere band in geslaagd Zappa's complexe muziek zo geloofwaardig en zo aangrijpend mooi live te spelen. De bizarre gitaarsolo's van Frank Zappa zelf blijven ongeëvenaard maar wie daar over zeurt knoopt zich beter op.
En dan te bedenken dat ik de tickets slechts 2 dagen op voorhand gekocht heb omdat ik nogal sceptisch was ... .