Elke dag loer ik naar de vogels in onze tuin. Dit kan gewoon vanuit onze keuken, lekker warm vanachter het raam. We hebben hier dan ook het vogeltelweekend niet nodig om te weten hoe het gesteld is met onze gevleugelde vrienden. Toch deden we weer met veel plezier mee en vulden we het bijhorende telformulier van Natuurpunt netjes in.
Zowel qua aantallen als qua diversiteit is het behoorlijk gesteld, toch zien we een duidelijke achteruitgang en dat is wat zorgwekkend. Geen zwarte meesjes meer, geen kuifmezen, slechts heel af en toe een groenling, slechts één koppeltje kepen (foto onder), geen sijzen noch koperwieken. Wel een vrouwtje appelvink, dat maakt wat goed.
De meest voorkomende hier zijn onze huismussen, die met een schone groep van 12 stuks al vele jaren goed standhouden. De vink kwam op de tweede plek met 10 stuks gevolgd door kool- en pimpelmees. Ook twee prachtige heggenmussen, waarvan eentje met een gekke witte bles, trippelen vaak onder de voedersilo. Het fotogeniek roodborstje is ook altijd van de partij. Wat verder in de tuin speurde ik deze week een vuurgoudhaantje, een winterkoninkje, één merelmannetje en en een zwarte specht.
De bevindingen van Natuurpunt (2025) kan je hier nalezen.
Vorige week nam ik enkele ochtendfoto's omdat ik (opnieuw) onder de indruk was van de combinatie vries en een fantastisch kleurrijke lucht. Ik hoefde niet ver te gaan, gewoon aan de straatkant plaatsnemen en hopla. Ook hier komt de zon op in het oosten en voor ons betekent dat gericht naar het dorpscentrum. Je zou haast denken dat er een filter is gebruikt of wat lila opsmuk maar niks daarvan. Puur natuur en dat kan niet verbeterd worden.
 |
Achter het elektriciteitshuisje vormt een groep Amerikaanse eiken het begin van de Heggenbossenweg. |
't zijn weer hoogdagen voor de toverhazelaars. Bij de huidige vriestemperaturen krullen ze wat bijeen maar bedekt met een laagje ijskristallen hebben ze net dat extraatje glans. Als de zon het overneemt, herstellen de bloemen alsof er niks is gebeurd.
Als liefhebbers van de Hamamelis zijn we ook dit jaar (een maand geleden intussen) naar het arboretum van Kalmthout getrokken. Wat te vroeg -maar dat was ingecalculeerd- zodat de meeste toverhazelaars nog gesloten waren. De Hamamelis x intermedia 'Robert' stal er de show. De 'liefde' moet gemeend geweest zijn want thuisgekomen vond ik online een aanbieder van de hier niet vindbare 'Robert' en schafte ik me er twee exemplaren van aan. Ook de 'Yamina' zat in het prima verzorgde postpakket. Zijn herfstkleur zou echt de moeite waard zijn.
In het tof winkeltje van het arboretum kochten we ook twee nieuwe variëteiten voor onze collectie. Ons oog viel op twee recent geënte toverhazelaars: de 'Gingerbread' (een oranje selectie van de Belder) en de nieuwe 'Sem', een treurvorm waarvan ik veel verwacht. Toch zo'n 4 maanden bloemen en geuren en dat putteke winter, jawel, een investering in toverhazelaars is echt zijn geld wel waard. Er zijn intussen zo'n 290 erkende variëteiten en er komen er nog aan: kruisingen met de Amerikaanse (kleinbloemige) Hamamelis vernalis zitten in de lift.
Op de foto: 'Diane' boven, 'Pallida' onder.
