Elke dag loer ik naar de vogels in onze tuin. Dit kan gewoon vanuit onze keuken, lekker warm vanachter het raam. We hebben hier dan ook het vogeltelweekend niet nodig om te weten hoe het gesteld is met onze gevleugelde vrienden. Toch deden we weer met veel plezier mee en vulden we het bijhorende telformulier van Natuurpunt netjes in.
Zowel qua aantallen als qua diversiteit is het behoorlijk gesteld, toch zien we een duidelijke achteruitgang en dat is wat zorgwekkend. Geen zwarte meesjes meer, geen kuifmezen, slechts heel af en toe een groenling, slechts één koppeltje kepen (foto onder), geen sijzen noch koperwieken. Wel een vrouwtje appelvink, dat maakt wat goed.
De meest voorkomende hier zijn onze huismussen, die met een schone groep van 12 stuks al vele jaren goed standhouden. De vink kwam op de tweede plek met 10 stuks gevolgd door kool- en pimpelmees. Ook twee prachtige heggenmussen, waarvan eentje met een gekke witte bles, trippelen vaak onder de voedersilo. Het fotogeniek roodborstje is ook altijd van de partij. Wat verder in de tuin speurde ik deze week een vuurgoudhaantje, een winterkoninkje, één merelmannetje en en een zwarte specht.
De bevindingen van Natuurpunt (2025) kan je hier nalezen.
Vorige week nam ik enkele ochtendfoto's omdat ik (opnieuw) onder de indruk was van de combinatie vries en een fantastisch kleurrijke lucht. Ik hoefde niet ver te gaan, gewoon aan de straatkant plaatsnemen en hopla. Ook hier komt de zon op in het oosten en voor ons betekent dat gericht naar het dorpscentrum. Je zou haast denken dat er een filter is gebruikt of wat lila opsmuk maar niks daarvan. Puur natuur en dat kan niet verbeterd worden.
 |
Achter het elektriciteitshuisje vormt een groep Amerikaanse eiken het begin van de Heggenbossenweg. |
't zijn weer hoogdagen voor de toverhazelaars. Bij de huidige vriestemperaturen krullen ze wat bijeen maar bedekt met een laagje ijskristallen hebben ze net dat extraatje glans. Als de zon het overneemt, herstellen de bloemen alsof er niks is gebeurd.
Als liefhebbers van de Hamamelis zijn we ook dit jaar (een maand geleden intussen) naar het arboretum van Kalmthout getrokken. Wat te vroeg -maar dat was ingecalculeerd- zodat de meeste toverhazelaars nog gesloten waren. De Hamamelis x intermedia 'Robert' stal er de show. De 'liefde' moet gemeend geweest zijn want thuisgekomen vond ik online een aanbieder van de hier niet vindbare 'Robert' en schafte ik me er twee exemplaren van aan. Ook de 'Yamina' zat in het prima verzorgde postpakket. Zijn herfstkleur zou echt de moeite waard zijn.
In het tof winkeltje van het arboretum kochten we ook twee nieuwe variëteiten voor onze collectie. Ons oog viel op twee recent geënte toverhazelaars: de 'Gingerbread' (een oranje selectie van de Belder) en de nieuwe 'Sem', een treurvorm waarvan ik veel verwacht. Toch zo'n 4 maanden bloemen en geuren en dat putteke winter, jawel, een investering in toverhazelaars is echt zijn geld wel waard. Er zijn intussen zo'n 290 erkende variëteiten en er komen er nog aan: kruisingen met de Amerikaanse (kleinbloemige) Hamamelis vernalis zitten in de lift.
Op de foto: 'Diane' boven, 'Pallida' onder.
Nog een dikke 2 weken en dan kunnen de Belgen naar de stembus trekken om de gemeenteraden en de provinciebesturen te kiezen. Ook in Tessenderlo en Ham is dit het geval. 31 nieuwe gemeenteraadsleden worden hier gekozen. Mijn wederhelft en ik zijn kandidaat voor de gemeenteraad, uiteraard op de lijst GROEN. Onze groep telt 20 kandidaten en we hopen op enkele zetels. De groene stem is immers uniek en in een zwaar geïndustrialiseerde gemeente onmisbaar. Duimen maar!
Deze week vond er een eerste fotosessie plaats van onze Groen-groep. Met zijn 20 zijn we al en we hopen nog enkele mensen bij te vinden (goesting?... spring mee aan boord). Op bijgaande foto (extra genomen voor mijn archief weet je wel) word ik vergezeld door 8 medekandidaten, de trekkers van de groep zeg maar. Stuk voor stuk mensen met een gezonde ambitie en een klare kijk op wat er in Tessenderlo-Ham beter kan.
Van links naar rechts: Jorge Luyts, Ronald Vanuytrecht, Anja Boons, (Ik), Dirk Camps, Paul Nies, Shana Neujens, Bert Teunkens en Kevin Antunes. De grote groepsfoto's zijn voor later. Ik ben fier op de groep want in (bekakt) Vlaanderen is het tegenwoordig bon ton om het groene gedachtengoed belachelijk te maken. En, zoals je weet, "de beste stuurlui blijven aan wal". De moedigen trekken ten strijde.
Na ongeveer 20 jaar afscheid moeten nemen van 2 goede vrienden, valt zwaar. Al die jaren hebben ze me gesteund en gedragen, vervoerd door schone maar ook moeilijke wegen. Ze voelden bomen vallen maar hielpen ook met veel opbouwende tuinwerkzaamheden. Dank voor de vele schone jaren, ik wens je nog een knusse rit in de vuilniswagen.
 |
| Houterenberg Tessenderlo |
Met drie (3!) andere stappers deelgenomen aan de Heidewandeling in Tessenderlo. 150 mensen hadden op Facebook nochtans gemeld dat ze geïnteresseerd waren. Jammer, want het was de moeite. We bezochten Pinnekenswijer en de Houterenberg (deels onbekend terrein voor mij). Veel libellen gezien, stekelbrem en verfbrem ontdekt, jonge plantjes zonnedauw gespot, een kleine ijsvogelvlinder gezien en veel bijen horen zoemen. Een mooie, paars gekleurde namiddag. Onze gids was de heer Marc Meert van de Werkgroep Ecologie Tessenderlo. Dank.
 |
| Een deel van onze lokale Groen-groep. |
Op 13 oktober a.s. mogen we gaan stemmen voor de samenstelling van onze gemeenteraad. MOGEN, want de stemplicht is afgeschaft. Uiteraard gaan we onze stem uitbrengen, want democratie is een voorrecht. De gemeenteraad wordt telkens voor 6 jaar verkozen, dit maal dus voor de periode 2025 - 2030.
In oktober 1988 werd ik zelf verkozen voor de Looise gemeenteraad. Ik belandde als AGALEV-gemeenteraadslid in de oppositie. Deze keer stellen we, zowel mijn echtgenote als ik zelf, ons opnieuw kandidaat bij GROEN. Het ecologisch gedachtengoed ligt ons nauw aan het hart. Er kunnen niet genoeg groenen in de politieke besluitvorming aanwezig zijn. Hoe groener, hoe beter!
Bij verkiezingen hoort ook een "voorstellingstekst", deze staat ergens online maar ik zou een beetje gek zijn als ik hem geen plekje geef op mijn eigen blog.
(°1962) Vader van 4 jongvolwassenen. Getrouwd met Kristien Testelmans. Ludo startte in 1988 met de groene partij in Tessenderlo, na jarenlang actief geweest te zijn in de lokale milieubeweging. Hij was van1989 tot 1994 ons allereerste groen gemeenteraadslid.
“17 jaar was ik toen ik omwille van een zoveelste stofwolk op onze speelplaats een eigen petitie begon. Sindsdien ben ik blijven opkomen voor een groene en rechtvaardige wereld. Ik liep mee in de grote Looise betogingen, de manifestaties tegen kernraketten en sliep in een tentenkamp om een nieuwe kankeroven in ons dorp tegen te houden. De vervuiling van onze twee rivieren -de Laak en de Winterbeek- hebben we na tientallen jaren inzet grotendeels kunnen indammen.”
“De jeugdbeweging en de milieubeweging waren mijn grote levensschool. Ook vandaag nog laat ik mijn stem horen. Meer dan ooit is duidelijk dat het groene gedachtegoed, het ecologisme zeg maar, onontbeerlijk is om de belangrijkste problemen een afdoend antwoord te bieden. Zwijgen en niks doen zijn geen optie meer. De verrechtsing, de minachting voor klimaat en milieu, de dwazepraterij en de egotripperij nemen alsmaar toe. Te vaak is de politiek grondig fout bezig.”
Uit mijn periode als groen gemeenteraadslid (AGALEV) heb ik geleerd dat positieve mensen samen veel kunnen bereiken. Ook als leerlingenbegeleider moest ik vaak water en vuur verzoenen.
Een sterke groene stem in de gemeenteraad is onmisbaar. Er is zoveel dat beter kan in Tessenderlo-Ham. Wat goed is, zetten we verder. Geef ons de kans om er aan te beginnen.
Het moet zijn dat deze weidebeekjuffer dacht dat ik een vegetarisch nijlpaard was, want het was ongelooflijk hoe dichtbij ik, vertoevend in het koele water, deze knappe juffer kon benaderen. Op een bepaald moment zat hij gewoon op mijn natte arm. Met het risico mijn pocketcamera te verzuipen, heb ik wat beelden geschoten vanuit het water. Hier is er eentje van, terwijl de weidebeekjuffer zijn hypnotiserende vleugels openspreidt.
 |
| mannetje weidebeekjuffer |
Op zo'n hete dag als gisteren zijn we hier wel blij met onze bomen in de tuin. Op het terras waar we meestal zitten, hebben we tot 14.00 uur geen last van een brandende zon. Als we de parasol opendraaien, kunnen we de ganse dag zonder puffen en zweten in onze stoelen blijven zitten. Zelfs onze hond vindt het prima onder de tafel, de stenen blijven lekker koel.
We doken ook in onze zelfgebouwde zwemvijver. Het regenwater blijft er opmerkelijk koel, fris zelfs. De "warmste 12 augustus sinds de metingen" is zo zonder problemen gepasseerd. Bomen en water!, het kan niet genoeg benadrukt worden. Voor alle duidelijkheid: er moet eindelijk werk gemaakt worden van een klimaatbeleid, op alle niveaus. De eindeloze records die sneuvelen hadden de politci al jaren geleden wakker moeten schudden. Het talmen mag nu wel eens stoppen.
Lange tijd kreeg ik bij mijn zwempartij gezelschap van een houtpantserjuffer (foto). Vreemd genoeg bleef hij rustig bengelen aan een wilde marjolein wanneer ik hem dicht benaderde. Dit was een uitgelezen kans om de kodak er nog eens bij te halen.
Zelfs toen ik de juffer recht in de ogen keek, met mijn pocketcamera slechts tien centimeter van zijn kop, bleef hij lekker rustig zitten. Daar mogen andere beestjes wel eens een voorbeeld aan nemen, want meewerken is meestal niet hun karakter.
In de tuin voedert een roodborstje haar jongen. Vandaag heb ik hem/haar eens gefotografeerd met het gevangen insect in de bek. Vanop afstand volgde ik de vlucht en zo vond ik de nestplaats: op de grond, in een schuin gekantelde kapotte bloempot.
 |
| De nestplaats, een kapotte bloempot in kleine maagdenpalm. |
Ik ben behoorlijk onder de indruk van de grootte van de bladeren van de Chinese tulpenboom (Liriodendron chinense). Eén van de bomen uit onze 'prehistorie-collectie'. De bloemen zijn wat kleiner dan de gewone tulpenboom, de bladeren daarentegen......
Blad van een nieuwe scheut op plukhoogte.
Kersen in overvloed? Neen, het zijn de vruchten van de gele kornoelje (cornus mas). Ze zijn eetbaar, hoe rijper hoe zoeter. Tevens bevatten ze heel veel vitamine C. Ook net na de winter is deze kornoelje bijzonder fraai, hij bloeit dan massaal met gele bloempjes terwijl de meeste heesters/bomen nog in hun winterslaap vertoeven.
