25 mei 2015

we blijven creëren

Kale, droge, grijze bosgrond. Net in het verlengde van een uitnodigende bospad. Dat wringt al lang. Het verlengde weekend - de beste uitvinding ooit, na de vakantie! - schonk me de tijd om er verandering in te brengen.


Het stukje aarde vergde een grondige aanpak. Vlakbij staan grote kastanjes, een amberboom en een lork. De bodem is volledig uitgedroogd en verhard. Leg er 10 jaar karton met compost op en het resultaat zal niets zijn behalve dat je zelf 10 jaar ouder bent geworden. Neen, hier zijn grovere middelen nodig. Hier moet gewerkt worden.

Na de gewenste omtrek afgetekend te hebben, wordt de plantzone volledig omgespit. Een emmer bentoniet (kleimineraal, gekocht in zak bij onze VELT-afdeling) wordt over de grond uitgekieperd en met een riek vermengd. Dan volgt het werk gezeten op de knieën en gewapend met een kasseileggershamer. De achterste, kromgebogen boord van stenen wordt geplaatst en vervolgens wordt er geplant. Het extra-large plantgat wordt gevuld met een met potgrond (de eigen compost is momenteel op) verrijkte mengeling.

Ik koos voor volgende planten (altijd goed water laten opslorpen): 7 Rodgersia aesculifolia 'Irish Bronze', 7 Lysimachia ciliata 'Firecracker', 3 Cornus canadensis en 2 klimmende monnikskap. Ze kregen drie gieters regenwater als drinken. Later gooi ik er nog wat geplukte zaden op of deel ik nog wat plantgoed in de eigen tuin. Ik zie het als 'iets in gang steken' en het verdere verloop zien we wel.


Om het nieuwe plantvak extra succeskansen te bieden, heb ik er voor gezorgd dat het regenwater dat op het berghok valt, afgeleid wordt naar de nieuwe bloemen. Hiertoe groef ik een afdragende gracht - van de regenpijp naar de plantzone - die ik bekleedde met rubberfolie (het laatste stukje overschot van de zwemvijver). Deze kunstmatige miniatuurbeek werd gevuld met kasseien zodat én de folie blijft liggen én de afwatering voor lange tijd verzekerd is.

Met de plaatsing voor de voorste stenen boord, parallel met het bospad, werd dit kleinschalige verfraaiingsproject afgerond. Vandaag, 2 dagen later, leg ik nog verteerde naalden tussen de planten zodat de aarde goed vochtig blijft en de Cornus canadensis kan genieten van zijn geliefkoosde zure habitat. Van één ding ben ik zeker: tot en met het ecotuinenweekend blijven die planten wel in leven.

Wie niet creëert, heeft niet geleefd.



6 opmerkingen:

  1. Daar is flink gewerkt. 't zou me verbazen dat de cornus canadensis daar niet zou gaan groeien.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. "Iets in gang steken" :-) Ik heb de indruk dat jij al heel veel "in gang gestoken hebt" in je tuin. Wat een weelde! Veel spijt dat ik niet kan langskomen op de open tuindag, maar één van de volgende jaren moet dat toch eens lukken!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi stukje met interessante beplanting: dat gaat zeker een mooi biotoopje worden, al wordt het altijd anders dan je in je hoofd had...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Krachtige voetnoot en zeer tof gedaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zoveel dagen later blijkt de Lysimachia iets anders te zijn, namelijk: Lychnis x arkwrightii 'Vesuvius' . Het gebeurt zelfs bij mij nog :)

    BeantwoordenVerwijderen

Dank je wel om een reactie achter te laten. Als je opteert om als 'Anoniem' te reageren omdat dit het eenvoudigst is, wil je dan je opmerking wel besluiten met je voornaam/naam? Het is plezant om te weten wie mijn blog bezoekt en reageert. Even simpel als 'Anoniem' is 'Naam/URL'. Van die URL hoef je je niks aan te trekken, je vult gewoon je naam of roepnaam of alias in en ... hopsakee, dat werkt ook. Merci.