nog wat kleurrijke planten erbij

Door het bovenste dun pelletje bevroren aarde weg te schoffelen, konden er gisteren prima nieuwe veroveringen aangeplant worden. De vroegere speelweide mist nog wat kleur en verticale structuur en daar probeer ik wat verandering in te brengen. De plantzones had ik in december al klaargelegd en in een tuincentrum naar mijn hart vond ik enkele interessante zaken die er beeldig gaan staan. 

Als boom (links met steunpaal) koos ik een  Magnolia 'Ian's Red'. Deze winterharde Magnolia bloeit in maart-april met grote paars-rode bloemen en ligt wat in het verlengde van de 'Genie' en 'Black Tulip' die ik eerder aan mijn collectie toevoegde. Ook de 'Ian's Red' is van Nieuw-Zeelandse makelij. Als ouders worden M.'Pickard's Ruby' en de wat bekendere M. 'Vulcan' vermeld.

In de buurt van deze nieuwe aanwinst plantte ik een Viburnum plicatum 'Shasta'  die in mei met een zee aan witte bloemen gaat bloeien en vervolgens opvallend helder rode bessen krijgt waar de vogels verlekkerd op zijn. Ietwat plantenkenner zal in deze sierstruik de Viburnum plicatum tomentosum 'Mariesii' herkennen want zijn genen zitten er overduidelijk in.

Seringen heb ik altijd bewonderd om hun verslavend lekkere geur. Mijn bompa had er staan net als mijn eigen ouders. Het parfum is evenals deze van de meiklokjes onovertrefbaar. Het is bovendien geen moeilijke plant. Hij gedijt prima in onze arme Kempische zandgrond en daarom schafte ik me een interessante variëteit aan, de 'Lila Wonder' die een wit randje op zijn bloembladen heeft.

Aan de veldkapel verwijderde ik de gele Magnolia 'Daphne' om hem tussen de groep pluimhortensia 'Wims Red' neer te poten. Er zat te weinig groei in daarom dat ik het elders eens ga proberen. Door de 'Daphne' te verplanten werd er plaatsgemaakt voor de rood bloeiende bloemkornoelje 'Sweetwater'. Ik verwacht dat zijn bloemen perfect gaan matchen met de dieprode kleur van de gebruikte stenen in de kapel. Het is bovendien al meteen een volumineuze struik wat toch anders oogt dan dat schraal stammetje van de gele Magnolia.

Het jachtterrein van de sperwer en onze kat die er voor pietsnot bijloopt.

Tijdens mijn plantwerkzaamheden hoorde ik roepende buizerds in de lucht. Vlakbij het jonge muntstruikje vond ik ook wat zwarte pluimpjes en een plas bloed, duidelijk de restanten van wat ooit een trots mannetje merel moet geweest zijn. Bijna zeker is dit het werk van de sperwer die in onze tuin meermaals voor onrust zorgt.