30 november 2014

decoratief ijzer


In een saaie uithoek van onze achtertuin knutselden we een tijd geleden een ijzeren prieeltje in mekaar. 20 maanden later hebben de clematissen, de kamperfoelies en de boomwurger bijna de hele constructie - die zich uitermate leent om beklommen te worden - veroverd. Ik heb er duidelijk goed aan gedaan om elke klimplant te verwennen met een kruiwagen compost in het plantgat. Op dat moment wel wat extra werk maar had ik het niet gedaan zouden de klimmers gewoon wegkwijnen. We plaatsten er ook een tafel in met een onderstel van zowat het zelfde roestig ijzer als de constructie. Tot gisteren stonden op deze tafel een reeks planten maar het nakende vriesweer deed ons beslissen om alle vorstgevoelige planten in de garage te zetten. Winter-vorst-koude, dat is hier ook het moment om het vogelvoer te bestellen. 20 kg granenmengeling wordt een van deze geleverd. Het beetje geld dat dit kost betaalt zich dubbel en dik terug in de vorm van een legertje vogels en bijhorende fotogelegenheid.




29 november 2014

back to 1990

Wettelijk huwelijk, gemeentehuis Tessenderlo.

In een zomers hemdje,
met een badge van de Europese groenen
en een bloempje erachter.



viva Hamamelis

Terwijl ik de vrouw een handje hielp bij het binnen zetten van de vorstgevoelige bloemen controleerde ik onze toverhazelaars op het uitrollen van de petalen. De viltige bloemknoppen staan bij sommige variëteiten reeds op een kiertje, klaar om ons alweer te plezieren met een van de allermooiste winterbloemen.

De Hamamelis x intermedia 'Sister Jelena' stond vandaag het verst (zie foto). Een klein nadeel van deze variëteit is wel dat de bruine bladeren lang aan de struik blijven hangen en hierdoor het zicht op de bloesems wat verhinderen. Maar voor een allereerste foto zijn ze ook zo verwijderd.



26 november 2014

geweizwam


In een spleet van een tak bovenop een gestapelde houtwal groeit deze geweizwam. Hier en daar in de wal zie ik nog van deze geweizwammen geboren worden. Zeldzaam zijn ze in onze tuin zeker niet maar dit exemplaar is wel echt mooi gevormd. Zo'n brede vertakking, met 8 punten, heb ik hier nog niet eerder gevonden. Op de foto lijkt dit zwammetje groter dan hij werkelijk is. Ik schat dat hij slechts 2 cm hoog is. Zo'n gestapelde houtwal die geleidelijk aan wegrot, is prachtig om op te volgen. Niet alleen zwammen hebben er hun biotoop ook insecten en vogels vertoeven er graag in.


24 november 2014

herfsttinten in de tuin

collage van herfsttinten
Ik zal zeker niet de enige zijn die bij de aanschaf en aanplant van zijn heesters en bomen rekening houdt met de herfsttinten. Ik ben nogal een herfstman en mijn plantenkeuze geschiedde daarom heel vaak tijdens najaarswandelingen en -kwekerijbezoeken. De toppers zijn hier de amberbomen, het Perzisch ijzerhout, Amerikaanse eik en de kardinaalsmutsen. Zonet, bij een lage westerzon, struinde ik door de tuin en vond ik nog enkele opvallende soorten: de watercipres (Metasequoia - foto onder), de Cornus kousa 'Teutonia' (linksboven), de Mexicaanse eik (Quercus rhysophylla 'Maya' - midden) en de papieresdoorn (Acer griseum).

de laatste bladeren van een amberboom
Wat niet klopte was onderstaande bloem. Normaal gezien is dit enkel in de lente te vinden: 

Darmera peltata of schildblad bloeit normaliter immers in april/mei, voor de grote bladeren verschijnen. Ik moet hier allicht geen tekening bijmaken hoe dit komt. Het heel zachte weer moet enorm verwarrend zijn voor onze flora.

Tijdens deze stakingsdag, waaraan ik met overtuiging heb meegedaan, heb ik wel de mouwen opgerold. Alle bladeren die op de paden lagen werden op een hoop gezwierd en dat levert volgend jaar een hele berg prima compost op.



badtijd

In een waterdichte bloempotschotel landde een mees om zich vervolgens tegoed te doen aan een verfrissend bad. Ook de goudhaantjes zie ik regelmatig baden in één van onze kuipvijvertjes.

Op de foto die ik van ver nam, zag ik dat het een zwarte mees was, goed herkenbaar aan de witte wang en de witte streep op het zwarte achterhoofd.

Aan de zwemvijver nemen vooral merels hun bad. Dat kan minutenlang duren waarbij het water in het rond spetst.

wat wazig maar 't is wel degelijk een mannetjes-merel



23 november 2014

blijvend aandenken

Als blijvend aandenken aan het tinnen jubileum van Muggenbeet werd vandaag een boom geplant. De Aesculus x neglecta 'Autumn Fire' werd aan huis geleverd - waarvoor dank neef - en volgens de regels van de boomaanplantkunst in de grond gestopt.

Ik had verwacht dat het een struikvorm zou zijn, maar bij aankomst bleek het een boom te zijn van 2,5 meter hoog. In zijn buurt staan reeds een Aesculus parviflora en een Aesculus x carnea 'Briotii', een variëteit van de rode paardenkastanje. Deze mineermotvrije minicollectie wordt vervolledigd met onze Aesculus flava die in de zomer met zijn zoete gele bloemen rijen mieren weet te lokken en in de herfstperiode mooi oranje verkleurt.

Ook mijn jubileumboom zou in het najaar schitterend oranje verkleuren. Daarvoor moeten we nog wat geduld hebben maar in de lente al zou het verse loof "prachtig rozerood uitlopen".  Kan niet tegenvallen.


als 2 druppels water

Zonet zijn we met zevenen gaan ontbijten bij de wereldwinkel van Laakdal. Na me licht overeten te hebben - volledig in het teken van de recente 11-11-11-campagne - , brachten we ook een bezoekje aan de eigenlijke winkel.

In een knullig mandje lagen handmade broches, allemaal engeltjes. Met behulp van één van de dochters koos ik uiteindelijk eentje dat als 2 druppels water op mij gelijkt. Niet iedereen stond achter deze aankoop maar toen ik zei dat het alleen moest dienen om op mijn werk (een school met veel stoere mannen) te dragen, begreep elkeen de humor ervan.





lichtgevend konijn


Eén van onze meer recente tuinattributen is dit lichtgevend konijn. Het is de enige lichtbron in de tuin want hier mag donker nog donker zijn. Hij werd door ons neergezet op het terras vlakbij een grote ramenpartij zodat we van binnenuit zicht hebben op zijn strapatsen.  In zijn buurt staat ook een oude teljoor waar we onze kattin voeren. Behalve rondzwervende katten verschijnt elke dag nog een mee-eter, een jonge egel. Zoals eerder al gezegd, van ons kattin hebben egels geen schrik. Pas als we te dicht naderen sprint hij weg tussen de vele terraspotten en bijhorend loof van herfstbladeren. Als hij de kust weer veilig acht, eet hij smakelijk en al smakkend weer verder. Zodra we de rolluik naar beneden laten -dat scheelt een pak aan warmte- doven we het lichtgevend konijn en wat zich dan allemaal afspeelt, daar hebben we het raden naar. Niet zelden hoor ik vanuit mijn warme nest een roepende uil. Bij het eerste schemerlicht ruimen de eksters de overschot op.


22 november 2014

10 jaar Muggenbeet

mijn allereerste blogstukje, toen in een blauw met bolletjes-sjabloon.
           
Precies vandaag bestaat Muggenbeet 10 jaar. 2655 stukjes verschenen online en 66 andere bleven in concept-fase steken. Op dit moment plaatsten lezers 7823 reacties, spamtoestanden niet meegerekend. Maandelijks worden tussen de 8.000 en 14.000 artikels geopend. De kaap van 1.000.000 gelezen stukjes werd dit jaar overschreden. Dit lijkt veel maar als je weet dat één Thuis-aflevering op één avond al meer kijkers weet te vergaren, kan je terecht besluiten dat het bloggebeuren een marginale markt vertegenwoordigt. Headers en sjablonen wisselden voortdurend en dat geldt ook voor de kern van trouwe bezoekers die vandaag helemaal anders is dan die van de beginperiode. Bedankt aan alle mensen die al die jaren langskwamen en een boodschap achterlieten. Reflecterend over die 10 jaren zie ik een aantal 'periodes' waarin de tuin- en natuurwending de allerbelangrijkste is. Zeer recentelijk heb ik de focus verlegd van tekst naar foto's en ook opmerkelijk is dat ik nog zelden pogingen tot humor onderneem. Oei, dat is niet gezond! Gestart als gezonde jonge, niet onaantrekkelijke knaap van 42 en vandaag gestrand met een spiegelbeeld dat me telkens de vraag ontlokt 'ben ik dat?'. Wijzer maar ook een pak grijzer. Of ik voortdoe? Soms denk ik, bloggen is een leuke hobby. Maar soms denk ik ook dat het allemaal verloren tijd is. Een zandkorrel verleggen in een woestijn, zoiets. Teleurstelling wisselde af met fierheid, er waren vrolijke dagen maar ook sombere dagen, zeker wanneer ik verplicht werd te schrappen. Bij gebrek aan businessplan, o wat haat ik dergelijke woorden, ben ik er geen cent rijker van geworden, gelukkig dat geld me geen z.k interesseert. Ik troost me met de gedachte dat ik er misschien in geslaagd ben om de liefde voor de natuur en de schone ecologische gedachte op kleine warme wolkjes in de wijde wereld achter te laten. Spatjes kleur op zwart en grijs. 10 jaar mensen! Had ik al die tijd niets beters te doen? 

... maar eindigen doen we in kleur :)



16 november 2014

De antitankgracht


Bij een rit naar het Arboretum van Wespelaar had ik de zuil met opschrift 'Antitankgracht' al eens opgemerkt en ook in het wandelboekje van Natuurpunt las ik er over. Wapenstilstand -enkele dagen geleden- was een uitgelezen kans om er eens naar toe te trekken. Via de  E314, afrit Rotselaar en de festivalweide van Rock Werchter waren we snel aan het vertrekpunt 'sporthal Den Dijk' in Wespelaar. De combinatiewandeling Haachts Broek en Antitankgracht leverde, in ons geval, 15 km wandelplezier op. Wat veel, maar grenzen zijn er om verlegd te worden.


De antitankgracht werd vlak voor het begin van de tweede wereldoorlog ('39 - '40) gebouwd met de bedoeling om de oprukkende Duitse tanks tegen te houden of tenminste toch wat af te remmen. Concreet gaat het over een betonnen muur van 3,5 meter hoog en  een ononderbroken lengte van 3,6 kilometer. Aan de zijde van de Dijle (lage kant) bevindt zich een gegraven gracht van ongeveer 4 meter breed. Deze constructie maakte het mogelijk om een groot gebied van 700 ha met Dijlewater blank te zetten zonder schade te berokken aan de dorpskern van Haacht. Bij de inval van de Duitsers op 10 mei 1940 wordt het gebied effectief onder water gezet maar een militaire slag wordt er evenwel niet geleverd omdat de geallieerde troepen zich enkele dagen later -op bevel- terugtrekken achter de Leie.


De antitankgracht werd op 13 september 2001 erkend als natuurreservaat en wordt sinds 1990 beheerd door de lokale afdeling van Natuurpunt Haacht.  In 2005 werd de Antitankgracht door de lezers van het Nieuwsblad verkozen tot ‘mooiste plekje van Vlaams-Brabant’ in de categorie ‘beken en rivieren’ (al is de ‘gracht’ geen van beide…), wat wijst op het toch erg specifieke en aantrekkelijke aspect voor meer dan enkel natuur-‘kenners’. De antitankgracht heeft ecologisch ook een belangrijke verbindingsfunctie: ze vormt een continue natuurlijke groen-blauwe verbinding tussen de Dijlevallei en de Leibeekvallei. (bron)


Op onze wandeling passeerden we 2 bunkers die thans allebei dienst doen als slaap- en winterverblijfplaats van vleermuizen. Een informatiebord van Natuurpunt vermeldt een indrukwekkende lijst van broedende en voorkomende vogelsoorten:  braamsluiper, fitis, grasmus, zwartkop, tuinfluiter, nachtegaal, blauwborst, bonte vliegenvanger, roodborsttapuit en gekraagde roodstaart. Ik zag enkele roodborstjes en een winterkoninkje.


Grote delen van de antitankgracht stonden zo goed als droog.  Toch blijkt de gracht een interessante biotoop te zijn voor allerlei amfibieën zoals kikkers, padden en salamanders waaronder de kleine watersalamander, de alpenwatersalamander en de zeldzame kamsalamander, ook weleens waterdraak genoemd. Om dit beestje extra te ondersteunen zijn er vlakbij de gracht twee poelen gegraven. Meer informatie vind je hier.


Deze wandeling brengt je ook op de zomerdijk van de Dijle. In het vlakbij gelegen Werchter ontvangt de Dijle het water van de Demer en in Rumst gaat de Dijle samen met de Nete over in de Rupel. Ik weet dat omdat ik het als milieuactivist ooit van buiten geleerd heb: het lozingswater van Tessenderlo Chemie stroomt ook in het Demerbekken, vandaar. Wie zoals wij deze wandeling doet als het behoorlijk nat is, zal ondervinden dat de Dijle een belangrijke rol speelt. Door de vele overstromingen door de eeuwen heen is de bodem verrijkt met alluviale afzettingen van leem en klei en dat kan je aan de vele modderige en kleverige stroken (en je schoenen) nog goed zien.

Wie deze wandeling (grosso modo de 'Aardgaswandeling') eens wil uitproberen, wijs ik erop dat de bordjes niet altijd even duidelijk zijn. Doordat 1 afslag zelfs niet aangegeven was en we het beschikbaar plannetje thuisgelaten hadden, vertoefden we bijna aan de kerk van Haacht. Een mooie, dat wel, maar ver van het voorgenomen parcours. 

15 november 2014

aardperensoep

aardperensoep met spruitjes

Wat doen mannen zoals ik als de vrouw met een doos aardperen uit de Lidl thuiskomt? Inderdaad, twee handen vol knollen opzij leggen om morgen in de grond te steken. De Helianthus tuberosus ontbreekt hier nog in de tuin en een hoekje met knolzonnebloem (synoniem voor de aardpeer) is welgekomen.

Met de rest van de doos heb ik voor de eerste maal in mijn langdurige keukencarrière eens iets nieuws uitgeprobeerd: aardperensoep met spruitjes. Een improvisatie met hetgeen ik hier in kasten en de frigo nog bijeen gevonden kreeg.

recept:

Drie grote patatten, 4 ajuinen en het bergje aardperen schillen en in kleine blokjes snijden. Stoof ze licht aan in een grote kastrol met wat boter. Vervolgens groentenbouillon (water met één blokje) bij kappen tot alle groenten net onder water staan en het geheel gaar koken. Doe er ook een tiental spruiten bij zodat deze kunnen mee garen. 

Haal de spruiten er in zijn geheel uit. Kap er 250 ml melk bij en een klein brikje Soya Cuisine. Mix het geheel, kruid met wat zout en peper. Niet té veel kruiden want de aardperen zijn al pittig op zichzelf. Schep de soep in een kom of bord en garneer met een drietal spruitjes.

Het resultaat was best bijzonder, heel lekker, licht pikant en smeuïg. De smaak doet denken aan artisjok. Zeker voor herhaling vatbaar en geschikt voor feestmaaltijden die wat mogen afwijken van de doorsnee Vlaamse keuken. Mijn vrouw laat nog weten dat ze meestal winkelt in de Colruyt maar zo af en toe ook de Lidl binnenstapt omdat ze daar speciale groenten en fruit op de kop kan tikken. 



zwart-witborstje


stukken van de tuin vandaag

terras bij amfibiepoel

amfibiepoel 

toegang zwemvijver met fietsenhok


opgelet

In de tuin kom ik nog steeds actieve bruine kikkers tegen. Zo net vertrappelde ik bijna eentje in de buurt van de amfibiepoel. Deze bruine kikker was erg gelig. Ik vind wel vaker bruine kikkers die eerder geel dan bruin zijn.

In een andere poel zitten op dit moment nog tientallen kikkervisjes met een staart. Ze zien er kerngezond uit en als je ze opmerken, zijn ze in een flits weer diep het water in.

Volgens de boekjes zouden kikkervisjes in juni/juli als jonge kikkers uit de poelen kruipen, maar dat klopt duidelijk maar voor een deel van de populatie.

12 november 2014

wild van wildernis


Gisteren haalde ik een frisse kop in het Haachts Broek en onderweg kwam ik deze
takkenwildernis tegen wat me meteen gelukkig maakte. Om één of andere reden (licht?)
waren al deze boompjes schots en scheef naar dezelfde richting gegroeid waardoor ze 
iets weg hadden van een kunstwerk, iets in de trend van
"Structured Chaos" van Arne Quinze maar dan wel voor iedereen
betaalbaar, want gratis en voor niks.


In de buurt van de Antitankgracht (later hierover meer) vond ik in een uithoekje 
tussen het gras dit trio eekhoorntjesbrood.  
Veel meer heb ik niet nodig om van een geslaagde uitstap te spreken.

sfeerbeeld van het Haachts Broek


11 november 2014

11 november

Lijssenthoek, 2014




10 november 2014

merelvrouwtje


In afwachting dat het me lukt één of meerdere goudhaantjes te fotograferen,
 zet ik hier alvast het merelvrouwtje op dat ik 
samen met een boomklever wel te stekken kreeg.
De merels zijn momenteel bezig met zich vol te smullen 
met rijpe hulstbessen. In een welbepaalde hoek van de tuin heb ik
op enkele vierkante meters, onder de takken van Pinus strobus,
 wel 100 jonge wilde hulsten staan,
vermoedelijk omdat zich daar ook het sanitair kwartier van de vogels situeert.



droog en nat

De wandeling naar Scherpenheuvel vanuit het station van Zichem brengt de stappers voorbij enkele interessante bezienswaardigheden: de Maagdentoren, de basiliek van Scherpenheuvel, een diepe holle weg (Klottebergstraat), de oevers van de Demer, de gehavende ijzerzandstenen kerk van Zichem en de watermolen met stuw (foto) die als decor diende bij de verfilming van Ernest Claes'  De Witte.

Zichem, 9 november 2014
Bij de passage van de watermolen, tijdens de allerlaatste kilometer van de wandeling, kabbelde het Demerwater rustig naast ons op. De laatste maal dat ik hier kwam kijken was dat wel anders: het peil van de Demer was toen zo hoog dat het rad van de watermolen tot halverwege onder water stond. De brug werd net niet geraakt en van het getrapte metselwerk was niets meer te zien. In mijn archief vond ik hiervan deze foto:

Zichem, 15 januari 2011
Deze wandeling is een fijne kennismaking met het Hageland en is 12 km lang. Halverwege kom je aan in Scherpenheuvel waar gelegenheid genoeg is om wat te eten en te drinken. Omdat we wat feeling hebben met de 'sociale economie' en de Wereldwinkel zetten we ons neer in De (H)eerlijkheid

De basiliek van Scherpenheuvel 
Vertrek: parking station Zichem, de spoorweg oversteken en meteen links.
knooppunten: 376-374-208-138-383-376-406-137-244 (basiliek) -120-209-283-141-135-376



9 november 2014

vreemd effect


onderweg van Zichem naar Scherpenheuvel....
ineens een groep judaspenningen in een bosje.
Dat ben ik nog niet veel tegengekomen,
echt een bizar effect.


straatspiegel

"Spiegeltje, spiegeltje aan de wand,
wie kijkt het strengst van heel het land?


Wat vooruit, ... achteruit, terug een beetje vooruit, iets naar links, goed, nu nog even terug naar achter....
Niet iedereen blijft dan lachen.


hopeloos


Gewandeld naar Scherpenheuvel 
en van de gelegenheid gebruikgemaakt 
om te bidden voor mijn mentale genezing. 
Terplekke evenwel doorverwezen naar de heilige Rita. 


De kruisweg van Scherpenheuvel heeft in de herfst
nog wat extra in petto.

Geen enkele statie doet me zo aan mijn werk denken
als statie 9:







2 november 2014

foto's uit Kanne


De brug over het Albertkanaal

Kasteel Neercanne

Zicht op Kanne en -jawel- Maastricht vanaf de Tiendeberg

de hangbrug van Kanne -de eerste van België- vanaf het Plateau van Caestert

hoge mergelwand naast het Albertkanaal
binnenin bevindt zich het befaamde Fort van Eben-Emael
We wandelden vandaag zo'n 15 kilometer met vertrek vanuit het drukbezocht dorpje Kanne. We volgden de gele route (Caesterthoeve, dolines, de Maas en het Albertkanaal) en verlengden het traject met de groene route (over de brug en de Tiendeberg). We besloten de wandeling met een bezoek aan het terrassenkasteel Neercanne. Tijdens de wandeling verkeer je dan weer in Vlaanderen, dan weer in Nederland en zelfs in Wallonië. De sierlijke grenspalen liggen dik gezaaid. Vanuit Kanne ben je in een wip in Maastricht en via Riemst ben je ook zo in Tongeren en de Voerstreek. Heel wat gebouwen van de streek werden opgetrokken uit mergelsteen die terplekke uit de bodem gewonnen werd. Sommige van de zo ontstane grotten worden thans gebruikt als champignonkwekerijen. Twee grootse prestaties: het Albertkanaal (kloof van 30 meter diep) en het militair fort van Eben-Emael (immens gangenstelsel) werden uit het plateau van Caestert gehouwen.


De hellingen waren soms bijzonder speciaal :)

het Albertkanaal nabij Klein-Ternaaien (tegen de zon in)
met op de achtergrond de  'Pont de Lanaye'

rechterflank van het Albertkanaal nabij Kanne
(eerste spadesteek 1930 - begin er maar aan!)

(Mijn collega Danny, een gedreven fotograaf, heeft een prachtige avondfoto gemaakt van de brug van Kanne)


1 november 2014

alle kleuren van de ....

...... amberboom

De haan op de veldkapel in onze tuin heeft het niet in de gaten maar de amberboom vlakbij vertoont momenteel alle mogelijke kleuren die hij kan aannemen. Van rechts naar links: groen, geel, oranje, rood en (linksboven) paars. Het maakt van hem één van de allermooiste herfstverkleurende loofbomen. Wie er eentje wil aanschaffen gaat hem best nu uitkiezen want het verschil in de tinten per boom kan groot zijn.


te mooi om te doen alsof het er niet was