de Platwijers

Omdat ik van altijd binnen zitten zot word trok ik gisteren naar "het hart van de Wijers" om er te wandelen door "het uniek gebied met meer dan 1000 vijvers, goed voor zo'n 700 ha water en riet". We vertrokken aan Heidestrand, ten westen van Zonhoven, en stapten zo'n 10 km. Dit gebied wordt wel eens het kraambed van zeldzame soorten zoals de roerdomp, de woudaap en de boomkikker genoemd en ook de zeer zeldzame Kempense heidelibel zou er zijn stek hebben.

Alhoewel we zeer rustig door het natuurgebied stapten en we hooguit 5 andere mensen tegengekomen zijn was het maar karig gesteld met de beesten. Enkele meeuwen, twee zwanen, wat meerkoeten en reigers. Kikkers ook, die als we wat te dichtbij kwamen, het water in doken. Tegen de wand van de vogelkijkhutten bewonderde ik de kleurrijke affiche met de vele soorten die er door de kijkgaten kunnen waargenomen worden, helaas waren ze niet present.

Veel van de vijvers worden nog steeds als viskweekvijvers gebruikt, iets wat ooit vanuit de abdij van Herkenrode moet begonnen zijn. Dit maakt dat vele waterpartijen met draden zijn beveiligd zodat predatoren geen vissen zouden komen 'stelen'.  Niet meteen oogstrelend of wat ik in een natuurgebied verwacht.

Onderweg kwamen we twee fietsers tegen die uit het bos gekropen kwamen. We herkenden ze meteen als 'van Poolse origine' en het resultaat van hun bezigheid bengelde in een grote plastieken zak aan het stuur. Paddenstoelen. Een hele berg. Helaas niet meer op de plek waar ze horen te staan. In Vlaanderen is het plukken van paddenstoelen in natuurgebieden en openbare domeinen verboden maar wie zou ze tegenhouden?

Gelukkig lieten ze een behoorlijke partij witte kluifzwam staan - of zagen ze ze niet staan? - zodat ik voor 't eerst deze gek gevormde paddenstoel met mijn eigen ogen kon bewonderen.

De witte kluifzwam

De kluifzwam heeft zijn naam niet gestolen want de paddenstoel gelijkt inderdaad wat op een stuk vleesbeen waarop honden graag bijten. Typisch is de verfrommelde hoed en de gegroefde holle steel. In sommige boeken staat er bij de kluifzwam een mes en vork afgebeeld - eetbaar dus - maar in andere boeken wordt hij als giftig vermeld. Bijna aan het eind van de wandeling stond een tiental uitgebloeide brede wespenorchis, een soort die hier in Tessenderlo ook op heel wat plekken te vinden is.

Vlakbij dit wandelgebied bevindt zich het domein Bovy, een voormalige schenking van de graaf van Loon aan de Abdij van Averbode. Ook van hieruit kan je flinke en natuurrijke wandelingen ondernemen.