21 maart 2010

bijenhotel

Samen met de twee jongste dochters heb ik gisteren een bijenhotel in mekaar geknutseld. Al verschillende malen las ik in tijdschriften dat de solitaire bijen aan het uitsterven zijn, ondermeer door gebrek aan nestgelegenheid. "Onze tuinen zijn veel te proper, de natuurlijke nestgelegenheden worden weggesnoeid, opgeruimd of vernield."

Dat valt in mijn eigen ecologische tuin best wel mee, wat niet betekent dat we de wilde bijen geen handje mogen toesteken. Temeer daar het bouwen van een bijenhotel een plezante doe-activiteit is waar de kinderen prima aan kunnen meehelpen.

ons bijenhotelletje (foto Sara)

Een houten kist die aan het wegrotten was in het 'kamp' van de kinderen, nagelden we vast aan het fietsberghok. Deze kist vulden we met bamboestengels. Meestal steek ik deze in de hakselaar wat eigenlijk zonde is voor zo'n mooi materiaal. De stokjes werden op zicht op lengte geknipt zodat er wat variatie in zit. In het midden verwerkten we een snelbouw van gebakken klei. Als dak gebruikten we twee muurtegels die verzwaard werden met een viertal kleurige bloempotjes. De bedoeling is om hier in de toekomst een brede zode huislook te laten bloeien.

De hotelgasten kunnen in ruil voor hun bestuivingswerk in de tuin heel wat voedsel vinden. Wie werkt, moet ook eten. In onze tuin zorgen o.m. de wilde bramen, een aantal wilgen, het hartgespan, het boerenwormkruid, bieslook, de witte dovenetel en verbascums voor de nodige nectar en stuifmeel. Nu afwachten of het hotel ook gasten mag ontvangen. Voor de prijs moeten ze het niet laten.

17 maart 2010

op gang geholpen

Mijn schoonbroer, aan die van ons hare kant, vertrekt einde mei richting Libanon en Syrië. Hij gaat deze trip proberen af te leggen per fiets. Hij liever dan ik, denk ik dan. Met een jaar loopbaanonderbreking hoopt hij toe te komen om via Marokko, Portugal, Spanje en Frankrijk half mei 2011 veilig en wel terug thuis te komen.

Marc zijn blog en banner (een kadootje van Muggenbeet)

Met veel plezier heb ik hem geholpen om op hedendaagse wijze contact te houden met zijn achterban. Mijn schoonbroer heeft nog geen computer of laptop thuis, hij had zelfs nog geen e-mailadres. Ondertussen is daar verandering in gekomen: eerst een google-account aangemaakt, dan een e-mailadres en op zijn verzoek zelfs een blog met persoonlijke banner! Ik dacht voor zijn URL aan "wind op" (dat heb je wel eens als je fietst) en bij blogger bleek windop.blogspot.com nog vrij te zijn. Voortaan is het Marc (of 'den Tes') zijn blogstek.

Voor wie geïnteresseerd is in fietsreizen en/of wereldreizen zou het wel eens de moeite kunnen worden om er regelmatig te komen piepen. Veel zal afhangen van de internetmogelijkheden onderweg en de vaardigheden die mijn schoonbroer onder de knie gaat krijgen. Ik ben reuzebenieuwd wat hij er gaat van terechtbrengen. Hopelijk lukt hij erin om er een heleboel foto's op te zwieren. Volgende week gaan we samen alvast wat oefenen.

14 maart 2010

Belgisch brons

Jo en Sander met hun bronzen medaille (foto: GSM Loes)

De Belgische kampioenschappen tafeltennis Dubbel leverden vandaag onverhoopt prima resultaten op. Naast Dries en Thomas (PW Diest) die een mooie vierde plaats wisten te veroveren bij de E-geklasseerden, kon Jo (PW Diest) samen met vriend Sander Van Melkebeke (Blauwput) brons veroveren bij de D-spelers. Dochter Loes strandde op de zesde plaats bij dubbel gemengd E. Een verdienstelijke prestatie.

Jo en Sander behaalden eerder op de provinciale kampioenschappen een zilveren medaille. Belgisch brons is natuurlijk nog een beter resultaat. Toch was het eerder op de dag erg kantje boordje geweest: in de belle (vijfde set) keken ze op een achterstand van 5 tegen 10. Zo goed als hopeloos, toch konden Sander en Jo de ultieme set nog naar zich toehalen met 12 tegen 10.

Jammer voor het duo dat de organisatoren blunderden bij de medaille-uitreiking. Alhoewel ze al meer dan 2 uur wachtten op de afroeping van de namen, misten ze toch het podium. Daarna kostte het nog wel wat moeite om de beide bronzen medailles vast te krijgen. Die van ons, die de gasten in Louvain-la-Neuve vergezelde, kon er niet mee lachen. Moest ze écht kwaad geworden zijn, dan hadden ze het zeker geweten. Zo ken ik ze.

8 maart 2010

Ruby Glow of zoiets

Toverhazelaars (hamamelis) zijn prachtig winterbloeiende struiken. Bovendien geuren ze heerlijk. Zelfs in de herfst zijn de meeste toverhazelaars omwille van hun oranje-rode bladverkleuringen een lust voor het oog. Niet voor niets dat ze tot een van mijn favoriete tuinplanten behoren. Momenteel is het volop genieten geblazen. Nog heel wat toverhazelaars staan op het hoogtepunt van hun bloei.

Alhoewel ik nog nauwelijks plaatsjes vrij heb in de tuin, kon ik niet aan de verleiding weerstaan om er een vijftal nieuwe op de kop te tikken. Naast de geringe aankoopprijs (ik selecteerde ze in drie verschillende tuincentra) was het de kleurenpracht die me overstag deed gaan.

De hamamelis x intermedia "Arnold Promise", die ook in mijn vaders tuin voor een ongelofelijk parfum zorgt, springt er qua geur bovenuit. Onweerstaanbaar. De "Jelena" kocht ik omdat mijn vorig exemplaar een twijfelgeval is. Ik kocht hem net voor de bloemknoppen open waren en ik denk dat hij fout geëtiketteerd stond. Veel te rood voor een "Jelena". En dit weekend kon ik drie, nog jonge exemplaren "Ruby Glow" spotgoedkoop mee naar huis krijgen. Amper 2,50 euro en toch zo mooi.

foto van de nieuwe hamamelis "Ruby Glow"

Maar toch... ook nu weer twijfel ik aan het etiket. Men zegt hier en daar dat de kleuren van een toverhazelaar pas na tien jaar echt definitief en kleurvast zijn. Maar ook een speurtocht op het internet om me te helpen bij het met zekerheid determineren van de soort, geeft me geen uitsluitsel. Op de ene foto is de Ruby Glow overwegend geel, elders weer uitgesproken oranje. Hier dan weer met ineengekrompen en verstrengelde lintbloempjes en op een andere site dan weer met duidelijke losse bloemblaadjes. Wat is me dat?

Het is duidelijk dat je voor een juiste determinatie van de toverhazelaars zeker niet op het web moet gaan speuren. En een feit is ook dat niet alle tuincentra hun 'product' met de correcte benaming aanbieden. Jammer, het zou niet mogen zijn. Maar laat je hierdoor niet afschrikken. Koop een toverhazelaar als hij helemaal in bloei staat (momenteel is het een goede periode) en als de kleur en het parfum je bevallen dan is het etiket eigenlijk van ondergeschikt belang. Je gaat er ongetwijfeld veel plezier aan beleven. Het is geen moeilijke plant maar weet wel dat hij een trage groeier is. Snoeien wordt afgeraden.