30 mei 2010

Denis Kozhukhin


De winnaar van de Koningin Elizabeth Wedstrijd voor piano

Terwijl zowat alle ogen gericht waren op Oslo, alwaar "onze" Tom Dice en zijn gitaar een goede beurt maakten en alwaar eveneens een Duits meisje met x-benen zodanig een doordeweeks nummertje ten berde bracht dat ze er de hoofdvogel mee afschoot, vond in het Paleis der Schone kunsten te Brussel de laatste finale-avond met proclamatie plaats van de Koningin Elizabeth Wedstrijd voor piano. Live te volgen op Canvas en naar mijn mening een avond op weergaloos niveau.

Ik ben absoluut geen groot kenner van de klassieke muziek, maar ik hoorde wel dat de allerlaatste speler van het concours, de jonge Rus Denis Kozhukhin, met zijn interpretatie en uitvoering van het 2de pianoconcert van Prokofiev (G-mineur) een hemelse muziekavond bracht. De commentatoren achteraf -die vaak uitmunten in muggenzifterij en een tenenkrullende betweterij en daarom mijn volle aandacht hebben- waren het deze keer met me eens. Een en al lof, "een belevenis die je maar om de 30 of 40 jaar meemaakt", "de winnaar".

En zo bleek ook. Met staande ovatie werd Kozhukhin uitgeroepen als eerste laureaat. Op zo'n moment prijs ik ook mezelf gelukkig: dat net het optreden dat je live hebt gevolgd, uiteindelijk ook als allerbeste wordt gekozen. Dat je iets unieks hebt meegemaakt. Dat je Prokofiev hebt horen uitvoeren zoals het moet. Dat je ontroering puur is. Dat je Wow-gevoel een miljard keer meer op zijn plaats is dan bij de biefstuk of tiramisu in het grote SMS-spel, m.n. Mijn Restaurant.

Ik hoorde en las dat de Rus ook Haydn en het verplicht werk van Jeon Minje prima speelde, maar daar heb ik niet echt een mening over. Bij pianomuziek denk ik aan Rachmaninov en Prokofiev. Hun composities raken en ontroeren mij. Ik snap niet dat hun muziek überhaupt foutloos kàn gespeeld worden en dan nog wel zonder partituur.

Er is hier niks anders op zijn plaats dan heel veel bewondering. Voor Denis maar ook voor alle andere pianospelers die het beste van zichzelf gaven. Respect voor wat zij kunnen. Tom en het x-meisje zullen de kranten, de kalverharten en de natte tienerdromen ongetwijfeld vullen, uiteindelijk zijn hun muzikale prestaties slechts niemendalletjes. Teenkaas tussen de abdijkazen.

Nog tot 15 september kunnen op de website van de KEW alle halve finales en finales herbeluisterd worden.

1 opmerking:

  1. die x benen is wel met een bedoeling hee. Om haar x-factor op te krukken.

    BeantwoordenVerwijderen